Αξίζει ν’ ανταλλάξεις τα πάντα με μια ζωή με το Χριστό

Και συνεχίζω, θα επιμείνω σ’ αυτό. Αδέλφια, στην τελική, όταν ο Χριστιανός βρίσκεται τόσο χαμηλά, που μετά δυσκολίας μπορεί και σέρνεται, μετά δυσκολίας μπορεί να κινηθεί, έχει κτυπηθεί κι έχει πέσει, ο σατανάς τον έχει ζορίσει. Έχει αποθαρρυνθεί. Αδέλφια, θα σας το πω, ακόμη και στο μέσο ενός τέτοιου συμβάντος, αυτό που δίνει ώθηση στον άνθρωπο να συνεχίσει είναι το εξής: Επειδή ακόμη και στο μέσο όλου αυτού, αντιλαμβάνεται, αναγνωρίζει την πραγματικότητα, ακούει το Λόγο του Θεού, “Είναι προσωρινό, είναι ελαφρύ.” Κι ο Χριστός βρίσκεται στο τέρμα αυτού του συμβάντος. Θα συνεχίσει να προχωράει και μέσα απ’ αυτό.

Όμως αδέλφια, όταν έχετε ν’ αντιμετωπίσετε κάποιον ο οποίος δεν είναι πλήρως πεπεισμένος ότι αξίζει ν’ ανταλλάξει τα πάντα με μια ζωή με το Χριστό, τότε τι συμβαίνει; Διστάζει, κάνει πίσω, όταν χρειάζεται να κάνει κάτι, όταν απαιτείται να κάνει κάτι, όταν αρμόζει να γίνει κάποια θυσία, εκείνος διστάζει. Πάντα δειλιάζει. Γιατί; Επειδή δεν έχει αυτοπεποίθηση. Βλέπετε, μοιάζει περισσότερο με τη στάση “εγώ ο καημένος”. Μια μορφή συμπεριφοράς του τύπου, “Κοιτάξτε πόσα πράγματα κάνω ήδη’. “Κοιτάξτε τι έχω ήδη κάνει.” Κρατάει πάντα λογαριασμό, διατηρεί έναν κατάλογο ελέγχου για όλα όσα χρειάστηκε ήδη να εγκαταλείψει, επειδή ήταν τόσο δύσκολο, επειδή ήταν τέτοια δοκιμασία γι’ αυτόν. Επειδή υπήρξαν πράγματα τα οποία δεν ήθελε πραγματικά να εγκαταλείψει, τηρεί μία πλήρη καταγραφή της κατάστασης, “Λοιπόν, έχω κάνει αυτό, έχω κάνει κι αυτό, έχω κάνει κι αυτό.”

Αντίθετα όμως, αδέλφια, πόσο συχνά οι ιεραπόστολοι… Έχετε ποτέ διαβάσει για τον Adoniram Judson; Στο τέλος της ζωής του, είπε, “Δεν έχω κάνει ποτέ καμία θυσία.” “Judson… εσύ δεν έχεις κάνει ποτέ καμία θυσία;” Αν διαβάσετε για τη ζωή του, έθαψε, μέσω πικρών δακρύων, δύο συζύγους. Έθαψε πολλά παιδιά σε λάκκους στο έδαφος. Βρισκόταν μέσα σε μία φυλακή που… δεν μοιάζει με τίποτα που μπορεί κανείς να περιγράψει, εδώ στον δυτικό κόσμο. Και φτάνει στο τέλος της ζωής του και το λέει αυτό… Αδέλφια, ο Hudson Taylor είπε το ίδιο πράγμα.

Η Amy Carmichael… κυριολεκτικά χάρηκε που με το να πάει στην Ινδία ήταν μία ευκαιρία για να πεθάνει. Βλέπετε, όταν ένα πρόσωπο ζει τη ζωή του και δεν θεωρεί πολύτιμη ούτε και την ίδιά του τη ζωή, τότε δεν κρατάει λογαριαμό, δεν διατηρεί κατάλογο ελέγχου. Ξέρετε τι θα ανακαλύψετε εκεί την ημέρα της κρίσης; “Κύριε, πότε τα κάναμε όλα αυτά;” Αντίθετα με το πρόσωπο που πάντα υπεκφεύγει. Ξέρει ακριβώς πότε έκανε το καθετί, τηρεί ένα αρχείο των πράξεών του, και το ελέγχει διπλά. Γιατί; Επειδή δεν είναι πεπεισμένος. Πάντα διστάζει, πάντα αμφιταλαντεύεται. Ο άνθρωπος που δεν θα ριψοκινδυνεύσει τα πάντα για το Χριστό και που δεν θα το κάνει με χαρά, σύμφωνα με αυτή την παραβολή, είναι ένας άνθρωπος που δεν είναι κατάλληλος για τον ουρανό.

Θα σας πω το εξής, οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον τρόπο που συμπεριφέρονται, εξαιτίας αυτού του οποίου είναι πεπεισμένοι. Σημειώστε το. Αδέλφια, για ποιο πράγμα είστε πεπεισμένοι; Σας ρωτάω απλά αυτό, κλείνοντας εδώ. Έχετε κάποιο σφοδρό αίσθημα για κάτι, κάποια χαρά… έχετε κάνει έναν τέτοιο υπολογισμό: το Χριστό ή όλα τα άλλα πράγματα… και με χαρά μπορέσατε να πείτε “Ο Χριστός αξίζει περισσότερα”; Αυτό που θα απαιτήσει από μένα (ο Κύριος) δεν είναι πάντοτε εύκολο, επειδή κάποιες φορές είναι σπίτια, οικογένεια. Βλέπετε, εκείνα τα πράγματα που εγκαταλείπουμε για χάρη του Χριστού, κάποιες φορές είναι δύσκολο να το κάνουμε. Όμως αδέλφια, στην τελική καταλήγουμε σ’ αυτό, ξέρω ότι κάποιοι από εσάς το έχετε φτάσει… Αδέλφια, δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να περιμένουμε ότι θα συμβεί. Ο σατανάς θα ορμήσει εναντίον μας και σύμφωνα με την επιστολή προς Θεσσαλονικείς Α’ κεφάλαιο 5, κάποιοι από εμάς θα βρεθούμε πιο αδύναμοι κι ασθενικοί από άλλους. Θα είστε πιο ευάλωτοι στο σατανά που θα έρθει και που θα προσπαθήσει να σας πείσει ότι δεν είστε σωσμένοι, και θα διαταράξει την ηρεμία σας σ’ αυτό τον τομέα. Το αναγνωρίζω ότι αυτό είναι αλήθεια. Αδέλφια, δεν πιστεύω ότι αρμόζει, απλά να πω σε ολόκληρη την εκκλησία ότι, όταν εμφανίζονται οι αμφιβολίες, εσείς απλά δεν χρειάζεται να ανησυχείτε γι’ αυτό, επειδή κάτι τέτοιο δεν αληθεύει. Κάποιοι από εσάς μπορεί κάλλιστα να είστε ανάμεσά μας και να είστε χαμένοι. Στην τελική, όταν όλα καταλήγουν σ’ αυτό, σε αυτό ακριβώς το σημείο, αυτή είναι η πραγματικότητα, και πάλι, φαίνεται πως τόσες πολλές φορές, υπάρχουν τόσες πολλές ευκαιρίες σήμερα. Στο “Μεγάλο Ταξίδι”, ξέρετε εκείνος βρίσκεται μέσα στο σπίτι του διερμηνέα, και βλέπει μία φωτιά εκεί πέρα δίπλα από τον τοίχο και βλέπει έναν άνθρωπο μ’ έναν κουβά γεμάτο νερό, να ρίχνει το νερό στη φωτιά, όμως κάθε φορά που ο άνθρωπος ρίχνει στη φωτιά το νερό απ’ τον κουβά, η φωτιά μεγαλώνει, κι έτσι ο διερμηνέας τον παίρνει γύρω, μέσα από το άνοιγμα μίας πόρτας, προς την άλλη μεριά του τοίχου, και η φωτιά εκεί πέρα μέσα στο τζάκι πράγματι σβήνεται στη μία μεριά, όμως βρίσκεται κι ένας άλλος άνθρωπος στην άλλη πλευρά του τοίχου ο οποίος ρίχνει λάδι στη φωτιά. Ε λοιπόν, εκείνος ο άνθρωπος στην άλλη πλευρά του τοίχου είναι ο Χριστός, κι εκείνος ο άνθρωπος σ’ αυτή την πλευρά είναι ο σατανάς που προσπαθεί να τη σβήσει. Όμως θα σας πω το εξής, αυτή είναι μία εικόνα του Χριστιανισμού. Επειδή, αδέλφια, οι Χριστιανοί πέφτουν σε αμαρτία, ναι συμβαίνει αυτό, πέφτουν σε απόγνωση, πέφτουν σε βαθιά θλίψη, απογοητεύονται, φυσικά υστερούν σε κάποια πράγματα, αποτυγχάνουν, τα κάνουν θάλασσα, δεν τιμούν το Θεό, σκοντάφτουν, και γελοιοποιούνται κάποιες φορές. Αδέλφια, έχω βρεθεί σ’ αυτή τη θέση, τα έχω κάνει αυτά, κι εσείς το ίδιο, τα γνωρίζουμε αυτά τα πράγματα. Όμως, το θέμα είναι ότι, στα ενδόμυχα της ψυχής σου, επιστρέφεις σε αυτή πεποίθηση ξανά και ξανά, ότι ο Χριστός είναι το μόνο που χρειάζομαι, όλη μου η ελπίδα, ολόκληρή μου η σωτηρία, όλος μου ο θησαυρός.

Αδέλφια, επειδή αυτή είναι η πραγματικότητα, δεν έχει σημασία το πόσο πολύ μπορεί να μας αποθαρρύνει ο σατανάς, να ρίχνει κουβάδες γεμάτους με νερό επάνω μας, έχουμε το Χριστό εκεί πέρα που ρίχνει κουβάδες γεμάτους με λάδι, και που μας ξαναφέρνει πίσω σ’ αυτή την πεποίθηση, ξανά και ξανά. Αυτό είναι κάτι που αξίζει να το έχουμε. Αδέλφια, αυτό είναι ένα σημάδι της αυθεντικής δουλειάς του Πνεύματος του Θεού στη ζωή του αμαρτωλού. Με λόγια απλά, αυτή είναι η ουσία του ζητήματος: Θα βάλετε το Χριστό πάνω απ’ όλα; Θα επιδιώξετε στο μέγιστο μία ζωή με το Χριστό, ασχέτως με το τι θα σας κοστίσει; Θα ακολουθείτε το Χριστό εάν Αυτός σας πάρει τον/τη σύζυγό σας; Αν σας πάρει τα παιδιά σας; Θα ακολουθείτε το Χριστό εάν σας πάρει τις ανέσεις σας; Θα Τον ακολουθείτε εάν σας πάρει τα πλούτη σας; Θα Τον ακολουθείτε αν σας πάρει το αυτοκίνητό σας, το σπίτι σας; Θα εξακολουθείτε να Τον ακολουθείτε εάν σας πάρει την υγεία σας; θα συνεχίσετε (να Τον ακολουθείτε); Επειδή στην τελική, με όλα αυτά τα πράγματα που μας συμβαίνουν χωρίς προειδοποίηση, κι όταν ο σατανάς έρχεται εναντίον μας με όλους τους ψιθύρους του, και με όλα όσα ο κόσμος θα μας πετάξει, και με όλες τις στερήσεις και τα πάντα, στο τέλος της ημέρας θα είστε ακριβώς όπως τον Adoniram Judson και θα πείτε, “Όταν κοιτάζω το Χριστό”, ακριβώς όπως τον Απόστολο Παύλο που είπε ότι αυτός ο κόσμος, ήταν όλα ένα τίποτα. Ήταν κάτι λιγότερο από το τίποτα, προκειμένου να έχω την ασύγκριτη αξία της ζωής με το Χριστό. Μπορούμε να το πούμε αυτό, αδέλφια; Αυτό είναι το σημάδι του αληθινού Χριστιανισμού. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα για να εξετάσουμε. Όμως αυτή είναι η ουσία του ζητήματος: είναι ο Χριστός που σε παρακινεί, που σε παροτρύνει στη ζωή σου; Και υπάρχει η βεβαιότητα ότι Αυτός είναι πιο πολύτιμος απ’ ο,τιδήποτε άλλο; Επειδή, αδέλφια, εκείνοι που αποφεύγουν να λάβουν θέση, δεν έχουν φτάσει σ’ αυτή την πεποίθηση, κι αν δεν το έχουν πράξει, τότε θα έχουν τις επιπτώσεις εκείνης της παραβολής. Κι ο Ιησούς λέει ότι η Βασιλεία των Ουρανών είναι έτσι. Κι αν εσύ δεν είσαι έτσι, τότε θα πρέπει να φοβάσαι.

Ο Θεός να μας βοηθήσει, αδέλφια. Αδέλφια, το γνωρίζω ότι αυτό είναι αληθινό στην καρδιά μου, το γνωρίζω αυτό! Μπορεί να μη γνωρίζω πολλά πράγματα, όμως, αδέλφια, γνωρίζω ότι όταν τα πράγματα στη ζωή είναι δύσκολα, εξακολουθώ να επανέρχομαι σ’ αυτό ξανά και ξανά, για είκοσι χρόνια τώρα. Θα συνεχίσω (να Τον ακολουθώ), αυτό είναι δύσκολο, και υπάρχουν πολλές μέρες που θέλω να τα παρατήσω και να παραδεχθώ την ήττα μου. Όμως θέλω να έχω το Χριστό περισσότερο απ’ όσο θέλω ο,τιδήποτε άλλο.