Προσπάθησα να σωθώ, αλλά δεν πέτυχε

Είστε ένας από τους πολλούς ανθρώπους που συνειδητοποιεί ότι πηγαίνει στην αιώνια απώλεια η ψυχή του? Ωστόσο, εξακολουθείτε να βρίσκετε τον εαυτό σας να μην μπορεί να σωθεί παρά όλη την προσπάθειά σας?

Ας ανοίξουμε Β Κορινθίους 4:4. Δεν θα το διαβάσω προς το παρόν για λίγα λεπτά. Δεν είναι το κείμενο που θέλω να κηρύξω. Αλλά θα είναι σαν εφαλτήριο. Είχα ένα τηλεφώνημα την Παρασκευή. Είχα ένα τηλεφώνημα και ήταν απολύτως αξιολύπητο. Εννοώ ήταν αποκαρδιωτικό για μένα. Μια νεαρή κοπέλα τηλεφώνησε και λέει: “Θέλω να σωθώ”. Έκλαψε κυριολεκτικά για είκοσι λεπτά. Έκλαιγε σχεδόν όλη την ώρα. Μερικές φορές δεν καταλάβαινα τι λέει. Έκλαιγε τόσο δυνατά. Ήταν αρκετό να μου ραγίσει την καρδιά. Και ιδού τι συγκράτησα εν μέσω αυτών που μου έλεγε. “Θέλω να σωθώ, δεν νομίζω όμως να έχω αρκετή επιθυμία”. Στα σπασμένα της λόγια και στους λυγμούς, κατάφερα να διακρίνω τα εξής: “Πάστορα, τι πρέπει να κάνω; να ζητήσω από τον Θεό περισσότερη θέληση;” Ξέρετε, μετά την συνομιλία μαζί της άρχισα να σκέφτομαι συζητήσεις που είχα με κάποιους από εσάς, που επισκέπτεστε αυτήν την εκκλησία, που επισκέπτεστε τη μελέτη της Γραφής. Άρχισα να σκέφτομαι μερικά από τα email που έχω λάβει τις τελευταίες εβδομάδες. (ημιτελής σκέψη) Λαμβάνω αυτά τα πράγματα όλη την ώρα, αλλά μόλις τρία πρόσφατα. θα ήθελα να ακούσετε με τι προβλήματα μου έρχονται οι άνθρωποι. “Πάστορα Τιμ, έχω μια ερώτηση. Η ερώτησή μου είναι η εξής: Άκουσα τη μαρτυρία σου μαζί με άλλες μαρτυρίες – του Paul Washer για παράδειγμα – για το πώς σωθήκατε στο χαμηλότερο σημείο της ζωής σας. Η απορία μου είναι αυτή, για να σωθείς αληθινά, πρέπει να είσαι στο χαμηλότερο σημείο για να βιώσεις κάτι από τον Θεό που οδηγεί σε σωτήρια πίστη; Ή μπορείς να φτάσεις στη σωτήρια πίστη αφού ακούσεις το Ευαγγέλιο; Εδώ είναι το ερώτημά μου, έχω φθάσει στην πεποίθηση, αλλά ποτέ σε ένα δακρύβρεχτο συναίσθημα. Θλιμμένο? Ναι, αλλά ποτέ δακρύβρεχτο. Για να φτάσουμε στο κύριο θέμα, μπορεί κάποιος να διαβάζει το Ευαγγέλιο και να φθάσει στην σωτήρια πίστη που οδηγεί σε μετάνοια και Χριστό; Ή πρέπει να είναι στο χαμηλότερο σημείο; Θα σωθώ χωρίς ουσιαστικά να καταρρεύσω, μόνο ακούγοντας Ευαγγελίου την αλήθεια;” Ένας άλλος άντρας έρχεται και μου λέει: “Είπες ότι ο Ιησούς είπε, “Τα πρόβατά μου ακούνε τη φωνή Μου”. Πώς μπορώ να ξέρω αν ακούω τη φωνή Του; Υπάρχει κάποια συναισθηματική όψη; Μεγάλωσα στην εκκλησία, αλλά ζω στην συνήθη αμαρτία. ποτέ δεν είχα πίστη στον Χριστό. Καταλαβαίνω το μήνυμά σου: μετανοήστε και στραφείτε προς τον Ιησού, πιστέψτε σε Αυτόν, παραδώστε τη ζωή σας, αλλά νιώθω στον πυρήνα της καρδιάς μου, επιθυμία μου είναι να ζήσω όπως θέλω. Πώς μπορώ να αλλάξω την καρδιά μου; Είναι κάτι που κάνουμε με την μετάνοια παρά τα συναισθήματα και επιθυμίες μας; Δεν θέλω να πάω στην κόλαση. Αλλά νιώθω την καρδιά μου σκληρή προς τον Θεό. Όταν προσπαθώ να μετανοήσω όπως εσύ μας δίδαξες στο βίντεο, να αφήσω την αμαρτία, πιστεύοντας ότι οι αμαρτίες μου συγχωρούνται εν Χριστώ, δεν νιώθω καμία αλλαγή στην καρδιά μου. Αντίθετα, μερικές φορές νιώθω που αντίθετα θέλω πολύ να επιστρέψω στον παλιό μου τρόπο να ζω μόνο για τον εαυτό μου. Είμαι σε απελπιστική κατάσταση όπου είναι αδύνατο να μετανοήσω αληθινά όπως το λέει στο προς Εβραίους 6; Ή απλά δίνω πολλή έμφαση στα συναισθήματα;” Ακόμα ένας τρίτος άντρας γράφει αυτό: “Θέλω να σωθώ. Έχω την εντολή να μετανοήσω και να πιστέψω, αλλά δεν μπορώ. Γιατί όπως είπες σε ένα κήρυγμά σου ο πίθηκος κρατάει σφιχτά το καρύδι του”. Και αναφέρεται εδώ στο μήνυμα που κήρυξα όπου μιλούσα για αμαρτωλούς που δεν σώζονται γιατί δεν αφήνουν την αμαρτία τους. Λέει, “Τώρα για να αφήσω το καρύδι, Πρέπει να αναζητήσω τον Χριστό με πίστη και να Τον εμπιστευτώ. Η Αγία Γραφή λέει στους Εφεσίους 2:8, “Mε τη χάρη Tου σωθήκαμε δια της πίστεως, αυτό δεν είναι δικό σας κατόρθωμα αλλά δώρο Θεού.” Αυτή λοιπόν η πίστη που θα μου επιτρέψει να μετανοήσω είναι δώρο Θεού και δεν μπορεί να παραχθεί από εμένα που φαίνεται να σημαίνει ότι αυτή η πίστη είναι το δώρο στο εδάφιο αυτό και δίνεται σε όποιον θέλει ο Θεός να το δώσει και δεν έχει σημασία πόσο κανείς το θέλει ή προσπαθεί να το αποκτήσει, οπότε, στο τέλος της ημέρας, ξέρω ότι δεν έχω αυτή την πίστη. Δεν ξέρω καν αν μου δοθεί ποτέ. Αλλά ξέρω με βάση το Ευαγγέλιο ότι ο Χριστός είναι ελεήμων και ότι δεν αποδίωξε ούτε έναν άνθρωπο που Του ζήτησε έλεος ή θεραπεία, οπότε η ερώτησή μου είναι τι κάνω τώρα; Δεν μπορώ να διατυμπανίσω την πίστη που χρειάζεται. Το ξέρω αυτό. Πώς θα ζήσω λοιπόν τη ζωή μου μέχρι, ελπίζω, να μου δοθεί αυτή η πίστη; Τι πρέπει να κάνω;” Μιλούσα με την σύζυγό μου πριν από μια εβδομάδα περίπου. Τη ρώτησα, Ρούμπι, ποιο είναι το πρόβλημα; Δεν είναι αρκετά σαφές το Ευαγγέλιό μας: Δεν το κηρύττουμε αρκετά καθαρά; Γιατί φαίνεται ότι έχουμε τόσο πολλούς ανθρώπους που έχουν φθάσει στην πεποίθηση; Ανησυχούν για την ψυχή τους. Δηλώνουν ότι θέλουν να σωθούν, αλλά δεν περνούν. Επικοινωνούν άτομα σε τακτική βάση. Λαμβάνω εγώ email. Ο Τζέιμς λαμβάνει email. Με παίρνουν τηλέφωνο. Έρχονται στη μελέτη της Αγίας Γραφής. Τους βρίσκουμε στις πανεπιστημιουπόλεις. Τους βάζουμε να έρχονται στην εκκλησία. Είναι το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και ξανά. Το ίδιο είδος ερωτήσεων. “Θέλω να σωθώ, αλλά δεν ξέρω πώς”. “Χρειάζομαι περισσότερη μετάνοια;” “Αυτό είναι το πρόβλημά μου;” “Χρειάζομαι περισσότερη πίστη;” “Χρειάζομαι περισσότερη λύπη;” “Χρειάζομαι περισσότερη επιθυμία;” “Χρειάζεται να φτάσω στο τέλος του εαυτού μου;” “Αυτό χρειάζομαι;” “Χρειάζεται να το νιώσω περισσότερο;” “Χρειάζομαι μεγαλύτερη συγκίνηση;” “Χρειάζομαι περισσότερο συναίσθημα;” “Χρειάζομαι περισσότερη αίσθηση της αμαρτίας μου;” “Χρειάζεται απλώς να είμαι πιο υπομονετικός και απλά να περιμένω περισσότερο τον Θεό και να ελπίζω ίσως έρθει Εκείνος και απλά κάπως – δια μαγείας – μου δώσει αυτή την πίστη που χρειάζομαι;” Τι λείπει; Μου φαίνεται ότι υπάρχουν πόνοι τοκετού, αλλά μόνο λίγα παιδιά γεννιούνται. Πόση θλίψη χρειάζεσαι για να σωθούμε; Πόση μετάνοια χρειάζεται να σωθούμε; Πόση επιθυμία χρειαζόμαστε; Πόση δίψα; Πόσο πολύ χρειάζεται να φτάσουμε στο τέλος του εαυτού μας; Πόσο πολύ ή λίγο από όλα αυτά χρειαζόμαστε για να σωθούμε; Αδέρφια, έχετε δίκιο εκεί στο Β Κορινθίους 4:4. (ημιτελής σκέψη) Αδέρφια, υπάρχει μόνο ένα πράγμα. Αν ανησυχείς για την ψυχή σου, και έχεις πεποίθηση για την αμαρτία σου, υπάρχει μόνο ένα πράγμα ο διάβολος δεν θέλει να δεις ή να ασχοληθείς με αυτό όταν ανησυχείς για την αιώνια ευημερία σου. Αυτό το ένα πράγμα είναι ένα Πρόσωπο και αυτό το Πρόσωπο είναι ο αναστημένος Ιησούς Χριστός. Δείτε το κείμενο. (2 Κορινθίους 4:4) “Ο σατανάς,…” και αυτό είναι μιλώντας για τους χαμένους. “…ο θεός αυτού του αιώνα…” εκείνο το παλιό φίδι, ο πατέρας του ψέματος, “έχει τυφλώσει τη σκέψη των απίστων, ώστε να μην μπορούν να δουν το φως του Ευαγγελίου…” Και ποιο είναι το φως του Ευαγγελίου; “…που αποκαλύπτει τη δόξα του Χριστού, ο οποίος είναι εικόνα του Θεού.” Το φως του Ευαγγελίου είναι η δόξα του Χριστού. Είναι Ευαγγέλιο της δόξας του Χριστού. Τα καλά νέα έχουν να κάνουν με την δόξα του Χριστού. Ο θεός αυτού του κόσμου χαίρεται όταν ασχολείσαι με οτιδήποτε άλλο εκτός Χριστού. Έρχεται σε εσένα όταν φτάνεις στην πεποίθηση (της αμαρτίας σου) και ψιθυρίζει, “πιστεύεις να λυπάσαι αρκετά;” “Μετανοείς αρκετά;” Βλέπεις, αυτό που θέλει να κάνει είναι να σε απομακρύνει αμέσως από τον Χριστό. Μην κοιτάς εκεί. Αυτό είναι το ένα μέρος. “Περίμενε ένα δευτερόλεπτο… πρέπει να κοιτάξεις αυτόν τον πάστορα εδώ και αυτόν τον άνθρωπο εδώ. Και οι δύο έφτασαν στα άκρα. Έχεις φτάσει στο τέλος του εαυτού σου;” “Είσαι αρκετά κουρασμένος;” “Είσαι αρκετά φορτωμένος;” “Έχεις αρκετή επιθυμία;” Και γιατί θα χαιρόταν να σε έχει να ασχολείσαι με τέτοια πράγματα; Για έναν λόγο: κανένα από αυτά δεν είναι ο Χριστός. Ο σκοπός του είναι να τυφλώνει τα μυαλά και να τα κρατάει μακρυά από το να βλέπουν τη δόξα του Χριστού που είναι το Ευαγγέλιο. Ακούστε με, ο Ιησούς λέει τέτοια πράγματα: “Ελάτε σ’ εμένα όλοι όσοι κοπιάζετε κι είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας ξεκουράσω.” Λέει τέτοια πράγματα: “Όποιος διψάει, να ’ρθεί σ’ εμένα και να πιει.” “Το Πνεύμα και η νύφη λένε: “Έλα”. Κι όποιος ακούει ας πει: “Έλα”. Ας έρθει αυτός που διψάει. Όποιος διψάει ας έρθει, όποιος θέλει ας πάρει δωρεάν το νερό της ζωής.” Αλλά ξέρετε τι φαίνεται να συμβαίνει; Οι άνθρωποι τυφλώνονται σε αυτό που οι Γραφές λένε στην πραγματικότητα. Τι λένε; “Έλα σε μένα.” “Έλα σε μένα.” Αλλά αυτοί οι καημένοι αμαρτωλοί έρχονται σε αυτούς τους στίχους και το μόνο που μπορούν να δουν είναι: εργασία, βαρύ φορτίο, δίψα, επιθυμία. Υπάρχουν κι άλλοι στίχοι που θα μπορούσαμε να αναφερθούμε επάνω σε αυτό το θέμα του πένθους, λύπης και μετάνοιας, και ομολογίας, και άφεσης αμαρτιών, αλλά δεν βλέπουν τον Χριστό. Κάτι άλλο βλέπουν. Τι είναι αυτό που βλέπουν; Τι είναι αυτό που κοιτάζει ο κόσμος; Τώρα σκεφτείτε μαζί μου, παιδιά. Τι κοιτάζει ο κόσμος όταν κάνουν την ερώτηση: έχω πιστέψει αρκετά; Έχω μετανοήσει αρκετά; Έχω λυπηθεί αρκετά; Έχω μισήσει αρκετά την αμαρτία μου; Έχω τα σωστά συναισθήματα; Έχω βυθιστεί αρκετά χαμηλά; Παιδιά, τι κοιτάζει ο κόσμος πότε είναι αυτό το ερώτημα; Κοιτάζουν τον εαυτό τους. Βλέπεις τι λέω; (ημιτελής σκέψη) Τι θα γινόταν αν κάποιος έλεγε: για δες, ναι, έχω μετανοήσει αρκετά. Έφθασα αρκετά στο τέλος του εαυτού μου. Κόπιασα αρκετά. Ήμουν αρκετά φορτωμένος. Διψούσα αρκετά. Τι θα γινόταν αν πήγαιναν οι χριστιανοί γύρω λέγοντας αυτό; Γιατί είσαι εδώ; Είμαι εδώ γιατί μετάνιωσα αρκετά. Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Φοβήθηκα αρκετά. Ήμουν αρκετά φορτωμένος. Ξέρετε τι συμβαίνει όταν αυτή είναι η απάντησή μας; Ο Χριστός δεν παίρνει δόξα. Καμία. Ο Χριστός είναι ατιμασμένος. Τραγουδήσαμε για τη γη του Εμμανουήλ. Η νύφη δεν κοιτάζει αυτό που έχει μέσα της αλλά κοιτάζει τον Νυμφίο της. Μπορείτε να φανταστείτε την ώρα που φτάνετε στην Παράδεισο; “Γιατί να σε αφήσουμε να μπεις;” Θα πρέπει να με αφήσεις να μπω γιατί λυπήθηκα αρκετά. Αδέρφια, αν ήσασταν στις πύλες του Παραδείσου και σε ρώτησαν γιατί πρέπει να μπεις, ποια πρέπει να είναι η απάντηση; Χριστός! Θέλω τον Χριστό! Θέλω εκεί γιατί είναι όπου μπορώ να δω το πρόσωπό Του. Τον θέλω. Είναι τα πάντα για εμένα. Είναι η δικαιοσύνη μου. Θέλω τον Χριστό. Η σωστή απάντηση δεν είναι: γιατί κοίταξα τον εαυτό μου. Βρήκα ότι είχα έρθει αρκετά στο τέλος του εαυτού μου. Δεν είναι αυτό. Θέλω εκεί μέσα εξαιτίας Του. Είναι ο Χριστός! Είναι ο Χριστός! Είναι ο Χριστός! Τον βρίσκω εντελώς υπέροχο. Με έχει σώσει. Είναι η δικαιοσύνη μου. Τον θέλω! Τον βρίσκω ότι είναι η επιθυμία της καρδιάς μου. Τον αγαπώ. Βλέπετε, αυτό δοξάζει τον Χριστό. Και οτιδήποτε άλλο απομακρύνει την εστίαση. Ξέρετε τι, όταν ακούω αυτούς τους ανθρώπους, Απλώς δεν μπορώ να σας πω, αν μπορούσατε να μιλήσετε σε αυτή τη νεαρή κυρία, απλά αξιολύπητο. Αλλά της είπα αυτό που είπα και σε κάποιους από εσάς, και επιστρέφω συνέχεια σε αυτό ξανά και ξανά. Λευί. Ένας άνθρωπος επίσης γνωστός από το όνομα ίσως πιο συνηθισμένο: Ματθαίος. Ας ανοίξουμε τις Γραφές μας τώρα στο Λουκά 5. Φοβάμαι ότι ίσως κάτι συμβαίνει σε μια μέρα και μια εποχή που φαίνεται ότι το δόγμα της μετάνοιας έχει χαθεί. Δεν ξέρω αν οι ίδιοι οι ιεροκήρυκες είναι ένοχοι για αυτό, ή αν μάλλον οι ακροατές που απλά δεν ακούνε καλά. Νομίζω όμως σε πολλούς κύκλους με την αναβίωση της έμφασης στη μετάνοια, έχουμε ανθρώπους που δεν έχουν Χριστό. Λουκάς 5:27, “Ύστερα απ’ αυτά βγήκε έξω (ο Ιησούς) και είδε έναν τελώνη, που ονομαζόταν Λευί, να κάθεται στο τελωνείο και του είπε: “Ακολούθησέ με”. Εκείνος τα εγκατέλειψε όλα, σηκώθηκε και Τον ακολούθησε”. Τι γλυκιά απλότητα! Ο Ιησούς Χριστός λέει: “Ακολούθησέ με”. Αμέσως, όσο πιο απλά γίνεται το εμπνευσμένο αρχείο μας λέει εδώ, “Και αφήνοντας τα πάντα, σηκώθηκε και Τον ακολούθησε”. Ο φίλος μου, ο Λευί δεν έτρεξε να κοιταχτεί στον καθρέφτη για να δει: “Είχα αρκετά δάκρυα στο πρόσωπό μου;” “Έχω λυπηθεί αρκετά;” Δεν κοίταξε το ρωμαϊκό φρούριο που αναμφίβολα φύλαγε το τελωνείο και τα λεφτά εκεί. “Πιστεύεις ότι είμαι αρκετά συντριμμένος για να φύγω;” “Ιησού, δεν νομίζω ότι μπορώ να έρθω. Δεν είμαι σίγουρος ότι έχω φθάσει στο τέλος του εαυτού μου”. Ο Χριστός θα έλεγε: Τι σχέση έχει αυτό με τίποτα; Σου λέω να Με ακολουθήσεις. Μακριά από όλα αυτά! Έλα. Ο Λευί σηκώθηκε και Τον ακολούθησε. Τώρα άκουσέ με. Το ίδιο σου λέει ο Ιησούς μέσω εμού. “Ακολούθησέ με.” Απλότητα. Σηκώθηκε αφήνοντας τα πάντα πίσω του και Τον ακολούθησε. Κυρίες και κύριοι, αυτός είναι ο δρόμος της σωτηρίας. Ο Χριστός σου προτείνει να έρθεις εκεί στη βρωμιά σου, στην απαξία σου, στην αμαρτία σου, στην αθλιότητα σου. Λέει: Έλα. Αφήστε τα πίσω και ελάτε. Και τα αφήνεις. Αυτός είναι ο δρόμος της σωτηρίας. Σας προτείνει να Τον εμπιστευτείτε. Τον εμπιστεύεστε και έρχεστε. Έχοντας εμπιστοσύνη σε Αυτόν, σώζεστε. Γιατί; Επειδή η Αγία Γραφή λέει, “Εκείνος που πιστεύει στον Υιό έχει αιώνια ζωή”. Να η ερώτηση που θα σου έκανα: Πόση δίψα ο Λευί χρειαζόταν να ακολουθήσει τον Χριστό; Πόση λύπη χρειαζόταν; Πόση μετάνοια; Πόση πίστη; Πόση πεποίθηση; Ξέρετε κάτι; Η Γραφή δεν μας λέει ποτέ πόσο. Γιατί; Γιατί δεν έχει σημασία πόσο, όσο είναι αρκετό να σε φέρει στο σημείο να Τον ακολουθήσεις. Ο Λευί δεν κάθισε να σκεφτεί: Τώρα είμαι εκλεγμένος ή όχι; Να κάτσω εδώ και να περιμένω για να έρθει ο Θεός και να μου δώσει μεγαλύτερη επιθυμία; Να κάτσω εδώ και να περιμένω τον Θεό να με πλημμυρίσει με πίστη; Δεν κάθησε να σκεφτεί για το αν μισούσε αρκετά τις αμαρτίες του. Δεν αναλογίστηκε το αν είχε το σωστό συναίσθημα. Ξέρετε τι, πρέπει να σταματήσουμε να αναζητάμε σημάδια και συναισθήματα, όλα αυτά τα πράγματα, εγκαταλείψτε αυτές τις ανόητες ιδέες. Ο Ιησούς Χριστός λέει: “Έλα σε μένα, αν κοπιάζεις και είσαι βαριά φορτωμένος”. Οι Γραφές σκόπιμα δεν σας λένε πόσο πρέπει να κοπιάσεις. Δεν σου λένε πόσο πολύ πρέπει να διψάς. Δεν σου λένε πόσο φορτωμένος πρέπει να είσαι. Γιατί; Γιατί δεν έχει σημασία! Δεν είναι αυτά που έχουν σημασία. Είναι ο Χριστός κατά την εκτίμησή σου άξιος να Τον ακολουθήσεις; Αμαρτωλέ, ακούς τη φωνή Του; Ακολούθησέ με. Θα ήταν απολύτως γελοίο για τον Λευί όταν το άκουσε αυτό να αρχίσει συζήτηση με τον Ρωμαίο στρατιώτη για το αν θα μπορούσε πραγματικά να φύγει ή όχι, είτε για το αν ήταν κατάλληλος να πάει, αν ήταν σωστά προετοιμασμένος… Τι έκανε ο Λευί; Υπήρχε ο Χριστός. Άκουσε τη φωνή Του. Μπορείτε να το δείτε στο μυαλό σας. Σηκώθηκε από εκείνη την καρέκλα. Περπάτησε πίσω από το γραφείο του. Δεν είπε, ξέρεις τι; Κύριε, άσε με να τελειώσω το τελευταίο βιβλίο των λογαριασμών μου εδώ. Ξέρεις, πρέπει, γιατί είναι επιχείρηση του Καίσαρα αυτή. Υπάρχει κάποιος ανώτερος από τον Καίσαρα και λέει: “Έλα”. Και λέει ότι τα άφησε όλα. Και μπορείτε να το δείτε. Δεν νομίζω ότι σηκώθηκε και κοίταξε ακόμα και τον φύλακα. Κύριε, υπάρχει ακόμα σειρά ανθρώπων εδώ. Χρειάζεται μάλλον να φροντίσω αυτούς τους ανθρώπους. Περιμένουν. Αυτό θα φέρει τα πάντα σε αναταραχή εδώ αν απλώς φύγω. Νομίζω ότι σηκώθηκε. Κοιτούσε τον Ιησού. Δεν είπε καν: Λοιπόν, αντίο, σωρεία χρημάτων. Δεν νομίζω ότι καν άφησε το βλέμμα του από τον Χριστό. Σηκώθηκε. Περπάτησε γύρω από το τραπέζι. Και άρχισε να ακολουθεί. Πίστευε ότι ήταν αυτός είναι ο Άνθρωπος που αξίζει να ακολουθηθεί. Πίστευε ότι αυτός ο Άνθρωπος είχε κάτι να του προσφέρει που θα ήταν καλύτερο από όλα αυτά τα άλλα πράγματα και πήγε. Έρχεται στο μυαλό το κατά Ιωάννη 7:37. “Όποιος διψάει, να ’ρθεί σ’ εμένα και να πιει.” Ο διάβολος επεμβαίνει. Θέλει να μας τυφλώσει σε αυτά τα λόγια: “Έλα σε μένα”. Θα μας ξεδιψούσε μετά χαράς. Μας θέλει να εμπιστευόμαστε οτιδήποτε άλλο εκτός από τον Χριστό. Και έτσι θα μας είχε προσηλωμένους σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τον Χριστό. Και υπάρχουν μυριάδες των πραγμάτων στην Αγία Γραφή που μπορεί να σας οδηγήσει να προσηλώσετε τον εαυτό σας εκτός από τον Χριστό. Και ο Σατανάς είναι ο κύριος ψεύτης και είναι κύριος στην χρήση του ίδιου του Λόγου του Θεού με σκοπό να βυθίζει τους ανθρώπους στην απόγνωση. Και θα σας πω αυτό, μπορείτε να κοιτάτε τον εαυτό σας για 10.000 χρόνια και το μόνο που θα καταφέρετε είναι να οδηγηθείτε σε ολοένα και βαθύτερη απόγνωση. Γιατί να με καλέσει κάποιος και να κλαίει, και να κλαίει στο τηλέφωνο; (ημιτελής σκέψη) Γιατί η απελπισία είναι στο γεγονός ότι τα μάτια της δεν έχουν δει τον Χριστό. Κοιτάει τον εαυτό της. Κοιτάει τη δική της καταλληλότητα για να έρθει. Αλλά όχι τον Χριστό. Ακούστε, πίστη – η ίδια η ουσία της σωτήριας πίστης είναι πως δεν κοιτάζει τον εαυτό της. Αυτό είναι. Βλέπετε, ακούμε πράγματα όπως περηφάνια. Κοιτάμε τον εαυτό μας: περήφανοι. Εντάξει, πρέπει να είμαι είναι ταπεινός. Τι κάνει όμως ο Απόστολος Παύλος; Λέει “Να έχετε το ίδιο φρόνημα που είχε κι ο Ιησούς Χριστός,” Που θέλει να καρφωθούν τα μάτια μας; Στον Χριστό. Βλέπετε, δεν είναι ποτέ: Ω, είμαι περήφανος. Τώρα πρέπει να δουλέψω να γίνω ταπεινός ή άγιος, ή οτιδήποτε άλλο. Είμαι αυτό; Είμαι το ένα; Είμαι το άλλο; Αλλά δείτε, η πίστη δεν λειτουργεί έτσι. Αυτό δεν είναι Χριστιανισμός. Ο Χριστιανισμός δεν είναι: Λοιπόν, ήμουν έτσι. Τώρα πρέπει να είμαι έτσι. Κοιτάζοντας, ατενίζοντας, ατενίζοντας. Είμαι έτσι; Είμαι έτσι; Είμαι αλλιώς; Επειδή βλέπετε τι συμβαίνει, ανεξάρτητα από το αν το βλέμμα σας ήταν εδώ πάνω σας ή εκεί πάνω σας, είναι ακόμα πάνω σας. Και η αληθινή σωτήρια πίστη κοιτάζει μακριά από όλα αυτά. Δεν είναι: γιατί να σε αφήσουμε να μπεις στην Παράδεισο; Επειδή υπήρξα ταπεινός, Κύριε. Δεν ήμουν ψηλόμυαλος. Αυτή δεν είναι η σωστή απάντηση. Η σωστή απάντηση είναι πάντα μία που κοιτάζει μακριά από τον εαυτό του αλλά στον Χριστό. Αυτός είναι ο λόγος όλου του σχεδίου του Θεού να φέρει αυτή τη δόξα στον Χριστό. Να είναι όλα συγκεντρωμένα και όλα να επικεντρωμένα σε Αυτόν. Ακούστε με. Ας φανταστούμε ότι είμαι έξω – ξέρετε ότι είχαμε 38 βαθμούς αυτόν τον καιρό. Φανταστείτε ότι είμαι στον απέναντι δρόμο. Μερικοί από εσάς γνωρίζετε τα χωράφια απέναντι από το σπίτι μου, ας πούμε, αποφάσισα να βγω έξω εκεί με το χλοοκοπτικό χειρός να προσπαθήσω να κουρέψω όλο το χωράφι και να σκέφτομαι όλη την ώρα ότι διψάω πολύ. Αφυδατώνομαι. Χρειάζομαι νερό. Αρχίζει να καταξηραίνεται το στόμα μου. Εδώ κινδυνεύω να πάθω θερμοπληξία. Αλλά συνεχίζω να πιέζω τον εαυτό μου γιατί σκέφτομαι: λίγο ακόμα, λίγο ακόμα, μετά θα πάω να πιώ νερό. Και όταν έρχεται εκείνη η στιγμή μετά βίας μπορώ να περπατήσω γιατί είμαι τόσο αφυδατωμένος από τον ήλιο και τη ζέστη. Είμαι τόσο αφυδατωμένος που επηρεάζει πλέον την υγεία μου. Επηρεάζει την ικανότητά μου να σκέφτομαι. Έρχομαι στο σπίτι και το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι πως πρέπει να πάρω – τίποτα άλλο δεν ακούγεται καλό, τίποτα άλλο δεν ακούγεται ικανοποιητικό – θέλω νερό. Μη μου δίνεις χυμό. Μη μου δίνεις γάλα. Θέλω νερό. Διψάω. Το χρειάζομαι. Και θα πιώ περίπου 3 ή 4 ποτήρια πριν καν κόψω ταχύτητα. Η κόρη μου η Τζόι πίνει νερό όλη την ώρα. Ακόμα και σήμερα, ενώ είμαι έτοιμος να κλειδώσω το σπίτι και αυτή μου λέει, ωχ, πρέπει να πάρω ένα μπουκάλι νερό και τρέχει και το αρπάζει. Αν την παρακολουθήσεις ποτέ, απλά πίνει όλη την ώρα. Φανταστείτε ότι ήταν στο σπίτι όλη την ώρα που ήμουν στο χωράφι. Ήταν στο τραπέζι. Έπινε. Έπινε. Έπινε. Έχει ένα μπουκάλι νερό εκεί. Δεν διψάει σχεδόν καθόλου. Δεν ξέρω καν γιατί θέλει να πιει τις περισσότερες φορές που πίνει. Απλώς πίνει, και πίνει, και πίνει. Και ας πούμε ότι έπινε, και έπινε, και έπινε, και είναι εκεί σε εκείνο το τραπέζι και έχει αυτό το μπουκάλι νερό εκεί, και έρχομαι πετώντας στην εξώπορτα, και είμαι εντελώς αφυδατωμένος, εντελώς ξεραμένος, εντελώς εξαντλημένος, έχω απόλυτη ανάγκη το νερό και τρέχω σε εκείνο το ψυγείο και αρχίζω να το γεμίζω και εγώ αρχίσω να πίνω ασταμάτητα, και η κόρη μου εκεί, πλησιάζει και αυτή και αρπάζει αυτό το μπουκάλι νερό, και κάνει μια γουλιά από αυτό. Ακούστε με! Ήπιαμε και οι δύο το νερό! Αυτό έχει σημασία. Αν η κόρη μου έλεγε ξαφνικά, ωχ, δεν ξέρω αν μπορώ να πιω το νερό. Δεν ξέρω αν είμαι τόσο εξοργισμένη, και φθαρμένη, και διψασμένη σαν τον μπαμπά μου. Βλέπετε, δεν έχει σημασία! Αυτό που έχει σημασία είναι ότι εσείς πίνετε το νερό της ζωής. Και όποιος και αν είναι ο λόγος που πάτε εκεί.. έχω ακούσει κάποιους να λένε: πήγα στον Χριστό για το φόβο της κόλασης. Δεν με νοιάζει! Η Αγία Γραφή δίνει τέτοιες προειδοποιήσεις. Ο Χριστός σας προειδοποιεί να ξεφύγετε από την κόλαση με κάθε κόστος. Όποιος κι αν είναι ο λόγος σας, όποιο κι αν είναι το βάρος σας, όποια και αν είναι η δίψα σας, όποιο κι αν είναι το επίπεδο θραύσης, ο, τι κι αν είναι, αυτό που έχει σημασία δεν είναι τι ακριβώς είναι αυτό. Τι νομίζετε? Νομίζετε πως είναι όταν η μετάνοιά σας φτάνει σε συγκεκριμένο επίπεδο γίνεται μια έκρηξη “μπούμ!” Χτυπάει ένα κουδούνι και ο Θεός λέει: “Εντάξει, μετράει”? Δεν μηδενίζει αυτό την σωτηρία αμέσως? Δεν σώζεσαι επειδή μετράς σύμφωνα με κάποιο κριτήριο. Είναι σαν να πρέπει να γίνω τόσο σπασμένος και έτσι μέχρι το τέλος του εαυτού μου και κατέβω τόσο χαμηλά, και μετά όταν πιάσω αυτό το συγκεκριμένο μέρος, μετά πάλι, μπούμ! Το κουδούνι χτυπά. Και τώρα μπορώ να σωθώ. Ό,τι σε οδηγεί στον Χριστό, το να έρθεις είναι αυτό που έχει σημασία. Ο Χριστός είπε “αυτόν που θα ’ρθεί κοντά μου, εγώ δε θα τον αποδιώξω”. Να τι έχω να σας πω. Σκεφτείτε τον Χριστό. Σκεφτείτε μαζί μου. Θεός – ο ίδιος ο Θεός παραμερίζει τη δόξα Του. Κατεβαίνει σε αυτή τη γη. Στολίζεται με ανθρώπινο σώμα. Οι Γραφές λένε στους Φιλιππησίους 2: “ταπεινώθηκε θεληματικά” Ο Θεός γίνεται ένα από τα πλάσματά Του. “..τα απαρνήθηκε όλα, και πήρε μορφή δούλου.. ..υπακούοντας μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.” Ο Θεός φανερώθηκε με σάρκα. Στην πραγματικότητα ήρθε να γεννηθεί από γυναίκα. Έθεσε τον εαυτό Του υπό το νόμο. Ήρθε και από κάθε άποψη έγινε σαν τους αδελφούς Του. Ήρθε “..άνθρωπος φορτωμένος θλίψεις, του πόνου σύντροφος..” Τον πήραν και Τον κάρφωσαν στο σταυρό. Και όταν διαβάζετε στη Γραφή, “..τις αμαρτίες μας που αυτός πληγώθηκε, ..για χάρη της δικής μας σωτηρίας εκείνος τιμωρήθηκε, και στις πληγές του βρήκαμε εμείς τη γιατρειά”. Να σας πω κάτι. Όποια και αν είναι η αμαρτία σας, όποια κι αν είναι τα συναισθήματά σας, όποια κι αν είναι η στοργή σας, όποια και αν είναι η μετάνοιά σου… Ο Λευί κοίταξε. Είδε: Τον θέλω. Πάω να ακολουθήσω. Θα σας πω για άλλον έναν άντρα. Υπάρχει ένας άλλος άνθρωπος στη Γραφή. Έρχεται. Πέφτει κάτω στα γόνατά του μπροστά στον Χριστό. Αυτός είναι ο σωστός τρόπος προσέγγισης του Χριστού. “Τι πρέπει να κάνω για να αποκτήσω αιώνια ζωή?” Αυτή είναι μια καλή ερώτηση. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι μια από τις καλύτερες ερωτήσεις, αν όχι η καλύτερη ερώτηση που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος. Τι πρέπει να κάνω? Αυτό είναι το ερώτημα των αιώνων. Τον λέμε πλούσιο νεαρό ηγεμόνα. Ήταν νέος. Μας λένε ότι είναι ηγεμόνας. Σίγουρα ξέρουμε ότι ήταν πλούσιος. Ρώτησε τον Κύριο Ιησού Χριστό τι πρέπει να κάνει για να αποκτήσει αιώνια ζωή. Η ερώτηση ήταν σωστή, ρώτησε σίγουρα το σωστό Πρόσωπο. Ο Ιησούς είπε: “Ένα πράγμα σου λείπει: εάν θέλεις να είσαι τέλειος, πήγαινε, πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς. κι έλα να με ακολουθήσεις”. Δύο άνδρες. Και οι δύο άκουσαν τα ίδια λόγια. Ακολούθησέ με. Ένας άντρας λέει: Τον χρειάζομαι. Και αμέσως ακολουθεί. Κάτι έγινε εκεί. Πήρε μέρος ένας πολύ γρήγορος υπολογισμός στο μυαλό του Λευί. Έχω τον Χριστό εδώ. Έχω όλα τα πράγματά μου. Έχω τη φορολογική μου επιχείρηση. Έχω όλα τα έσοδα από αυτό. Έχω όλα τα πλούτη μου. Στο μυαλό του είπε: “Θέλω τον Χριστό”. Και σηκώθηκε και απομακρύνθηκε. Εμπιστεύτηκε. Δεν ήξερε πού ο Χριστός επρόκειτο να τον οδηγήσει. Δεν ήξερε τι ο Χριστός επρόκειτο να του ζητήσει να κάνει. Εμπιστεύτηκε όμως. Θα ακολουθήσω αυτόν τον Άνθρωπο. Θα τα αφήσω όλα πίσω μου. Θα εμπιστευτώ σε Αυτόν. Δεν ξέρω πού με πάει, αλλά θα εμπιστευτώ όπου κι αν είναι, θα είναι καλά. Δεν ξέρω τι μπορεί να μου πει να κάνω, αλλά θα εμπιστευτώ πως θα μου δώσει όποια δύναμη χρειάζομαι για να το κάνω. Θα με βοηθήσει. Θα με καθοδηγήσει. Θα είναι πάντα εκεί για εμένα. Θα είναι τα πάντα για εμένα. Μπορώ να εμπιστευτώ Αυτόν τον Άνθρωπο. Έρχομαι. Ο άλλος είπε, Χριστέ μου, τα πράγματά μου… Όχι. Δεν Τον θέλω. Θέλω αιώνια ζωή. Και θα Τον ακολουθούσα αν με άφηνε να κρατήσω τα πράγματά μου. Αλλά δεν τα παρατάω. Ένας άντρας σηκώνεται και ακολουθεί. Ένας άντρας γυρίζει την πλάτη του και απομακρύνεται. Δεν τον ακούμε ξανά. Έφυγε. Περπάτησε εκείνο το αβυσσαλέο μονοπάτι των καταραμένων. Έφυγε μακριά. Ο άντρας έκανε τη σωστή ερώτηση. Την έκανε στο σωστό πρόσωπο. Ο Ιησούς λέει: “Ακολούθησέ με”. Το ίδιο είπε και στον Λευί. Και στους δύο άντρες είπε το ίδιο πράγμα. Ακολούθησέ με. Δεν λέει: καθοδηγηθείτε από τα συναισθήματά σας. Ακολουθήστε τις διαθέσεις σας. Ακολουθήστε τη μετάνοιά σας. Εμπιστευτείτε τη μετάνοιά σας. Εμπιστευτείτε την πίστη σας. Λέει ένα πράγμα πολύ ξεκάθαρα. Λέει ότι η σωτηρία έχει τα πάντα να κάνει με Εμένα. Ακολούθησέ με. Παιδιά, σκεφτείτε πόσο παράλογο θα ήταν για οποιονδήποτε από αυτούς τους άνδρες να πει “δεν μπορώ”. Δεν μπορώ. Δεν ξέρω αν είμαι κατάλληλος. Δεν ξέρω αν έχω μετανιώσει αρκετά. Μπορείτε να φανταστείτε αν θα το έλεγαν στον ίδιο τον Χριστό? Είπα “ακολούθησέ με”. Δεν σου ζήτησα να έχεις κάποιο προσόν. Είπα “ακολούθησέ με”. Τώρα κοιτάξτε, είπε ο πλούσιος νεαρός ηγεμόνας: “Δεν πρόκειται να σε ακολουθήσω εκτός και αν μπορώ να κρατήσω τα πλούτη μου”. Τι θα πείτε? Κύριε, δεν πρόκειται να Σε ακολουθήσω μέχρι να νιώσω αυτό που θέλω να νιώσω. Κύριε, δεν πρόκειται να Σε ακολουθήσω μέχρι να φθάσω στο τέλος του εαυτού μου που βλέπω στην εμπειρία του Paul Washer. Αυτό θα πείτε? Θα δώσετε προϋποθέσεις στον Κύριο? Δεν έρχεται να βρει κάτι καλό μέσα σου. Λέει να τα αφήσεις όλα αυτά. Αυτό που έχετε να αναρωτηθείτε είναι το εξής: Μήπως ο Χριστός σας ταιριάζει απλά τέλεια σαν Σωτήρας; Αν ναι, αφήστε πίσω σας όλα αυτά τα άλλα σκουπίδια και ακολουθήστε Τον. Δεν είναι επαρκής; Ήρθε και έδωσε τη ζωή Του σε εκείνον τον ματωμένο σταυρό για να συγχωρέσει τους αμαρτωλούς. Δεν είναι αρκετό αυτό; Ο τάφος δεν μπορούσε να Τον κρατήσει. Γιατί; Δεν μπορούσε να Τον κρατήσει. Διότι πληρώθηκε η αμαρτία. Η κατάρα εξαντλήθηκε και ο νόμος ικανοποιήθηκε, και ο θάνατος δεν μπορούσε να Τον κρατήσει. Αν Τον κοιτάξεις και πεις στον εαυτό σου αυτό δεν είναι αρκετό για μένα, Χρειάζομαι Αυτόν συν ένα ορισμένο επίπεδο της λύπης μέσα μου. Ο Χριστός δεν είναι αρκετός. Πρέπει να έχω ορισμένες επιθυμίες, ορισμένα συναισθήματα Θα σας πω κάτι, δεν είστε καλύτεροι από τον πλούσιο νεαρό που έφυγε. Επειδή ουσιαστικά λέτε: Ο Χριστός δεν είναι αρκετός. Πρέπει να βρω κάτι μέσα μου. Θα σας πω κάτι, Ο Λευί άκουσε αυτά τα λόγια, “Ακολούθησέ με”. Και κάτι απλά αντήχησε μέσα του. Ναί! Το θέλω αυτό! Το θέλω αυτό! Και σηκώθηκε και ακολούθησε. Ξέρετε κάτι; Είμαι πρεσβευτής του Χριστού τον οποίον σας έστειλε αυτή την ημέρα να σας φέρω αυτά τα λόγια γιατί λέει σε όλους τους ανθρώπους όλων των εποχών πως αν θέλει κανείς να γίνει μαθητής Του πρέπει να Τον ακολουθήσει. Πρέπει να σηκώσει τον σταυρό του. Πρέπει να απαρνηθεί τον εαυτό του και πρέπει να Τον ακολουθήσει. Και σας το λέω με την εξουσία Του είναι τόσο καλός όσο ένας βασιλιάς που στέλνει έναν αγγελιαφόρο σε εσάς για να σας δώσει ένα μήνυμα από εκείνον τον βασιλιά. Αυτός είναι ένας λόγος από Αυτόν προς εσάς. Ακολούθα Τον. Λέτε πώς να το κάνουμε αυτό; Δεν μπορούμε να Τον δούμε. Αν ήμασταν εκεί όπως ήταν ο Λευί, Θα μπορούσαμε να το καταλάβουμε. Θα μπορούσαμε να δούμε τον Χριστό. Θα μπορούσαμε να Τον ακούσουμε. Θα μπορούσαμε να πάμε. Λοιπόν, τι ήταν αυτό που έκανε ο Λευί; Πήγε εκεί που του είπε ο Χριστός. Έκανε αυτό που του είπε ο Χριστός. Ο ίδιος ο Χριστός είπε, “..χωρίς Εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε”. Ξέρετε τι; Δεν νομίζω ότι ο Λευί ήξερε πολλά πράγματα, αλλά είπε απλώς θα Τον εμπιστευτώ. Αν μου πει να κάνω κάτι ότι δεν έχω τους πόρους να κάνω, θα μου δώσει τους πόρους για να το κάνω. Ο Ιησούς λέει αυτό: Αν ήσασταν μαθητές Του, τα λόγια Του θα έμειναν ζωντανά μέσα σας. Πώς ακολουθείς τον Χριστό; Σας λέω, πηγαίνετε στην Γραφή. Πιστεύετε σε αυτό που λέει. Κάνετε ό,τι σας λέει να κάνετε. Και κοιτάξτε προς Αυτόν για την δύναμη να τα κάνετε όλα. Χωρίς Αυτόν δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε. Ο Απόστολος Παύλος πίστευε: “Όλα τα μπορώ χάρη στο Χριστό που με δυναμώνει.” Είναι απλά αυτό: “Ακολουθήστε με”. Πως γίνεται αυτό; Κάπως έτσι: ο Λευί σηκώθηκε από την καρέκλα, τα άφησε όλα πίσω, και ακολούθησε τον Χριστό. Έτσι γίνεται. Μπορεί να γίνεται περιστασιακά διαφορετικά σε κάθε μια ζωή, αλλά όταν το δεις εκ βάθους, θα μπορέσεις να πεις ακριβώς αυτό. Άκουσαν τη φωνή Του και Τον ακολούθησαν. Η ζωή κάθε αληθινού Χριστιανού θα μπορεί να εξεταστεί με αυτόν τον τρόπο. Ο Χριστός είπε ακολούθησε. Αυτοί είπαν ότι Τον θέλουν. Και ακολούθησαν αφήνοντας τα πάντα πίσω. Αυτός είναι ο δρόμος της σωτηρίας. Είναι τόσο απλό που ένα παιδί μπορεί να το καταλάβει. Ιωάννης 10:4: “Όταν βγάλει έξω τα πρόβατά του, μπαίνει αυτός μπροστά κι εκείνα τον ακολουθούν, γιατί αναγνωρίζουν τη φωνή του.” Σας καλεί ακριβώς αυτή την ώρα, αμέσως. Όταν λέει ακολούθησέ με, δεν εννοεί να ξεκινήσετε σε ένα χρόνο. Λέει έλα. Ο Λευί σηκώθηκε αμέσως από εκείνη την καρέκλα. Αυτός ο πλούσιος νεαρός αμέσως γύρισε την πλάτη και είπε ότι δεν θα πάρω αυτή τη συμφωνία. Ω, οι αιώνιες αγωνίες ενός ανθρώπου που έκανε τη σωστή ερώτηση στο κατάλληλο πρόσωπο και πήρε τη θανατηφόρα απόφαση. Θα σας πω αυτό, λέει η Γραφή στον Ιωάννη 1 ότι πρέπει να δεχτείς τον Χριστό. Αν κάθεσαι όταν λέει ο Χριστός ακολούθησέ με και κάθεσαι και περιμένεις κάτι – κάθεσαι εκεί και περιμένεις να μάθεις αν είσαι εκλεκτός, ή κάθεσαι εκεί και περιμένεις μέχρι ο Θεός να σου δώσει επαρκή πίστη, ή κάθεσαι εκεί και περιμένεις τη μετάνοια, αυτή είναι η καρδιά της ανοησίας. Αν ακούσεις τη φωνή Του να λέει: “Έλα”, νομίζεις ότι σου λέει πως πραγματικά δεν μπορείς να έρθεις; Ότι πρέπει να περιμένεις; Αυτό λέει; Περίμενε; Λέει έλα. Αν ακούσεις τη φωνή Του, έλα. Αν περιμένεις, θα χαθείς. Ποιοι άνδρες και γυναίκες χάνονται; Όσοι δεν έρχονται. Ποιες παραλαμβάνονται; Όλοι όσοι έρχονται. Σε καλεί να έρθεις. Ο Θεός να σε βοηθήσει. Για όνομα του Χριστού να έρθεις. Αμήν. Τελειώσαμε.