Jezus Chrystus Naszym Wielkim Arcykapłanem

Jezus Chrystus przyjął na Siebie naturę człowieka na wieczność. Tak, żeby mógł być Arcykapłanem wiecznie, żeby na zawsze móc wstawiać się za nami.

W Liście do Hebrajczyków 1 rozdział, On – „DOKONAWSZY oczyszczenia z grzechów, ZASIADŁ”. Kapłanom w Starym Testamencie nigdy nie pozwalano aby siedzieli podczas wykonywania pracy. Nie mieli krzeseł w Świątyni. Nie mieli krzeseł w Namiocie Zgromadzenia. Nie mieli krzeseł w Tabernakulum. Dlaczego? Ponieważ ich praca nigdy nie była skończona. Ale autor Listu do Hebrajczyków powiada: Chrystus ofiarował samego Siebie i zasiadł. Skończone! Wykonało się! Praca jest skończona. I to się nie zmienia. On jest nieodmiennie ten sam. Zwycięski Kapłan Król. Jego dzieło dokonało się.

Jeden grzech, i Adam i Ewa upadli. Jeden grzech zniszczył rodzaj ludzki. Jeden grzech wepchnie cię do piekła. Jeden nieprzebaczony grzech. Jezus Chrystus przyszedł z lepszym przymierzem, które jest zagwarantowane przez Jego krew. I widzicie, to nie jest obietnica uczyniona pomiędzy nami a Bogiem. To jest obietnica uczyniona pomiędzy Ojcem i Synem. Gdzie Syn mówi, „Ja umrę za nich. Ja wyleję Moją krew żeby wyzwolić moc Ducha Bożego w ich życiu, i sprawić, żeby mieli przebaczone grzechy które popełnili przeciwko Bogu.” I Chrystus mówi, „Ja przyjdę, Ja będę Tym który poniesie ich grzech, Ja będę ich Kapłanem, Ja stanę się ich ofiarą. Ja zapłacę za ich odkupienie. Ja nabędę wieczne życie. Ja będę starty pod gniewem Boga. Ja wypiję kielich kary, na który oni zasłużyli. Ja wezmę to na Siebie, i Ja będę podlegał Prawu, i wypełnię to Prawo w ich miejsce, tak żeby mogli być bez winy, kiedy ich grzech obciąży Mnie, i Ja będę zaniego cierpiał, i Moja sprawiedliwość zostanie podarowana im, tak żeby mogli zostać zaliczeni do sprawiedliwych w sali sądowej Boga.”

To jest dokładnie to co się stało. I Jezus powiedział: „Ja oddam Siebie samego. Ciało które przygotowałeś dla Mnie. Muszę stać się człowiekiem. I chociaż jestem równy Bogu, nie poczytam sobie tego za stratę stać jak on (człowiek). On odłożył na bok Swoją chwałę, i zszedł na ziemię. I przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom. I oddał Swoje życie i był posłuszny aż do śmierci Krzyżowej I Bóg starł Go tam.

I w ten sposób jest teraz Arcykapłanem który ukończył pracę. I my odpoczywamy. I możemy odpoczywać. Ponieważ przymierze mówi, że przez wiarę w Niego… Tylko „Panie, ufam, że wypełniłeś Prawo za mnie. I że zapłaciłeś to, na co mój grzech zasługiwał. I ufam, że Ty dasz mi Swojego Ducha, że przemienisz mnie, że obdarzysz mnie nowym sercem.” Moja ufność jest cała w Nim i w tym czego dokonała Jego krew.

On jest pomocą dla tych którzy są kuszeni, i On zwycięża, On może pomóc, On położył Swoje życie. On jest pewną pomocą dla grzesznika. Mogłeś być kiedyś taki podły, taki brudny, mogłeś popełniać coraz poważniejsze grzechy, tak wiele, że nie możesz ich zliczyć, i one spiętrzają się na twoich ramionach, i zamierzają wrzucic cię w najgłębsze przepaści piekła, jednak jest dzieło którego dokonał ten Najwyższy Kapłan, on dokonał przebłagania; co oznacza całkowite usunięcie gniewu. Wszystko jest wymazane. To jest to, o co chodzi w przebaczeniu. Wszystko. Wszystkie twoje grzechy – przeszłe, teraźniejsze i przyszłe – są przebaczone w całości.

Przebłaganie zostało uczynione. Ale On musiał stać się człowiekiem. A stawszy się człowiekiem, jego kapłaństwo nie zmieni się nigdy. Pomyślcie o tym: On będzie obleczony w Swoje człowieczeństwo WIECZNIE. On zbawia tych którzy przychodzą do Boga przez Niego, aż do końca poniewaz On jako człowiek, i jako zwycięzki Arcykapłan, był uczyniony jak my pod każdym względem, On jest takim nieodmiennie. On przyjął naturę człowieka na Siebie NA WIECZNOŚĆ. Aby mógł być Arcykapłanem NA ZAWSZE. Aby wstawiać się WIECZNIE za nami.