Εμείς Κηρύττουμε Χριστό!

Ο Παύλος περιγράφει την διακονία του με τόση εξυψωμένη ορολογία — “να ευαγγελίσω τον ανεξιχνίαστο πλούτο του Χριστού “(Εφεσίους 3:8)

Αυτό το θέμα – γιατί ο Χριστός πέθανε – πρέπει να είναι η δημόσια προκήρυξη μας. Ξέρετε, τα τελευταία είκοσι χρόνια, δίνετε μεγάλη έμφαση στο ότι εκείνο που πρέπει να χρησιμοποιούμε στον ευαγγελισμό είναι οι δέκα εντολές. Αλλά τι βλέπετε; Βλέπετε ότι ο Κύριος το χρησιμοποίησε μια φορά, τουλάχιστο, μπορεί και δύο, όπως έδειχνε ο Μάρκος. Αλλά τι βλέπετε ότι χρησιμοποιούσε ο Κύριος; Ποιο ήταν το μήνυμα του; Ήταν πράγματα όπως, “Πρέπει να γεννηθείς από επάνω.” (Ιωάννη 3:3,7) Ήταν πράγματα σαν, “Αν δεν γίνετε σαν τα παιδάκια…” (Ματθαίον 18:3) Ήταν πράγματα σαν, “Καθένας από σας που δεν απαρνιέται όλα τα υπάρχοντα του, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου.” (Λουκά 14:33) Ήταν πράγματα σαν, “Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, και ας σηκώσει τον σταυρό του, καθημερινά, και ας με ακολουθεί.” (Λουκά 9:23)

Λοιπόν Παύλο, εσύ τι κήρυττες; Λοιπόν λέει εδώ στο εδάφιο δεκαέξι, “Αυτός που με ξεχώρισε,και με κάλεσε για να αποκαλύψει τον Υιό του μέσα σε μένα, για να τον κηρύττω.” Προς Γαλάτας 1:15 -16)

Παύλο, αυτό είναι που κήρυξες στους Γαλάτας. Αλλά, τι κήρυξες στους Φιλιππησίους; Κήρυξα, “Να πιστεύετε στον Κύριο Ιησού Χριστό και θα σωθείτε.”

Λοιπόν, τι κήρυξες στους Αθηναίους; Κήρυξα, “ο Θεός προσδιόρισε μια ημέρα, κατά την οποία πρόκειται να κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη διαμέσου ενός άνδρα, που τον διόρισε, τον Ιησού Χριστό, και έδωσε γι’ αυτό βεβαίωση σε όλους, ανασταίνοντας Τον από τους νεκρούς.” (Πράξεις 17:31)

Τι κήρυξες στους Κορίνθιους; “Επειδή, αποφάσισα να μη ξέρω ανάμεσα σας τίποτε άλλο, παρά μονάχα τον ιησού Χριστό, κι Αυτόν σταυρωμένον.” (1 Κορίνθιους 2:2) Τι κήρυξες στους Εφεσίους; “τον ανεξιχνίαστο πλούτο του Χριστού.” (Εφεσίους 3:8)

Παύλο, πως θα συνόψιζες το μήνυμα σου; Λέει, “Μετάνοια προς τον Θεό, και την πίστη, αυτή προς τον Κύριο μας Ιησού Χριστό.” (Πράξεις 20:21)

Λοιπόν, Παύλο, τι κήρυξες στη Καισάρεια; “Είπα στον Φήλικα, του μίλησα για δικαιοσύνη, για εγκράτεια και την μέλλουσα κρίση και πίστη στον Ιησού Χριστό. (Πράξεις 24) Ποια είναι η περίληψη της μεγάλης μας εντολής; Μετάνοια και άφεση αμαρτιών στο όνομα Του σε όλα τα έθνη.

Μπορείτε να αντέξετε άλλη μια ιστορία με την λεπίδα; Στον επόμενο γείτονα που πήγα, ήμουν μπροστά στο δρόμο της αυλής του και σκέφτηκα, “Ξέρεις, καλύτερα να τηλεφωνήσω σε αυτόν τον άνθρωπο πριν καθαρίσω τον δρόμο του από το χιόνι.” Τον πήρα από το κινητό μου τηλέφωνο και του είπα, ” Είμαι εδώ κάτω στην αρχή του δρόμου σου με ένα τρακτέρ και μια λεπίδα. Θα περάσω πάνω και κάτω για να καθαρίσω το χιόνι, εκτός και αν μου πεις όχι.” Και αυτός είπε, “Ω, πιστεύω ότι είμαστε εντάξει έτσι όπως είμαστε.” Και αυτό ήταν. Επέστρεψα σπίτι μου.

Και νιώθεις, ξέρετε, λίγη προσβολή. Εννοώ, ήμουν εκεί, πρόθυμος και ικανός να τον βοηθήσω και αυτός λέει όχι!

Και αν νοιώθουμε έτσι για πράγματα που είναι εδώ στη γη, πως νομίζετε ότι ο ουράνιος Πατέρας νοιώθει; Πως νομίζετε ότι νοιώθει ο Θεός; Έκανε τα πάντα, τα πάντα, τα πάντα είναι έτοιμα, η πόρτα είναι ανοιχτή για να προμηθεύσει για το υπέρτατο σου πρόβλημα και να χειριστεί την αμαρτία σου και να σε πάρει σε ένα τόπο που αποκαλείται παράδεισος και να σου δώσει αιώνια ζωή εδώ και τώρα. Και εσύ θα πεις “Όχι”; Θα πεις, “Είμαι εντάξει, είμαι αρκετά καλά εδώ που θέλω να είμαι”; Ας μην γίνει αυτό ποτέ!

Έλα τώρα, μετανόησε. Άσε πίσω την αμαρτία σου. Όλες τις αμαρτίες σου, όλες τις γνωστές σου αμαρτίες, άσε τες όλες πίσω. Άσε τα αγαθά και τους συγγενείς! Υπάρχει κάτι περισσότερο στη ζωή! Και πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό.

“Κύριε, πιστεύω ότι είμαι ένας αμαρτωλός και μου αξίζει να πάω στη κόλαση. Δεν έχω λόγο για να πρέπει να με πάρεις στον ουρανό, αλλά πιστεύω ότι πέθανες για αμαρτωλούς ακριβώς σαν εμένα. Πιστεύω ότι πέθανες για να πληρώσεις το χρέος της αμαρτίας μου. Πιστεύω, θα πιστέψω, ότι ο Ιησούς πέθανε για μένα”

Συν τίποτα. Αυτό ήταν το λάθος που έκαναν οι Γαλάτες. Ήταν ο Ιησούς, συν. Και το ευαγγέλιο είναι ο Ιησούς και μόνο.