Η Επιμονή στη ζωή του Χριστιανού

Ξέρετε το πρόβλημα είναι, κάνουμε τον Θεό να είναι ένας πολύ μικρός θεός όταν πούμε ότι μπορούμε να χάσουμε την σωτηρία μας. (εις απάντηση σε ένα σχόλιο) Ναι, πως δεν είναι αρκετά δυνατός να μας κρατήσει. Αλλά... Όχι μόνο δεν είναι αρκετά δυνατός να μας κρατήσει, είναι αρκετά δυνατός να μας κάνει να κάνουμε το καλό μέχρι το τέλος. Είναι αρκετά δυνατός να μας κάνει να εμμένουμε, μέχρι το τέλος. Βλέπετε, κάνεις τον Θεό αδύνατο ή έτσι ή αλλιώς. Εάν πεις, ο Θεός δεν μπορεί να μας κρατήσει, Τον κάνεις αδύνατο. Και αν πεις, εμείς θα τα καταφέρουμε, όμως δεν θα τα καταφέρουμε με να κάνουμε καλά έργα, Τον κάνεις αδύνατο και Αυτόν. Επειδή λες βασικά, ότι θα αποτύχει. Εκείνοι που φέρουν καρπούς είναι οι γνήσιοι. Εκείνοι που δεν φέρουν καρπούς, δεν είναι γνήσιοι. Και ξεπέφτουν. Γιατί ξεπέφτουν οι άνθρωποι; Το ξέρουμε. Αυτό είναι αλήθεια στην Χριστιανοσύνη για 2000 χρόνια. Οι άνθρωποι αρχίζουν τον αγώνα και μετά ξεπέφτουν. Γιατί; Ας πάρουμε τον Δημά. Τι είδος εδάφους ήταν; Θα έλεγα ότι ήταν πολύ καλή απεικόνιση του τρίτου τύπου. Τι έγινε; Φροντίδες και πλούτοι. Τι έκανε; Αγαπούσε τον κόσμο. Ξέπεσε. Ο Παύλος μιλά για άλλους που ναυάγησαν στην πίστη. Γιατί οι άνθρωποι ναυαγούν στην πίστη; Τι λέτε για τον Ιούδα; Και αυτός ναυάγησε στην πίστη. Άνθρωποι που ήταν κοντινοί σύντροφοι του Παύλου ναυάγησαν. Αδέλφια, έτσι ήταν σε όλη την ιστορία. Έχει ανθρώπους που δεν τα καταφέρνουν μέχρι το τέλος. Ο Χριστός λέει αν δεν υποφέρετε.... Έτσι έχεις και τις δύο απόψεις. Έχεις τις αλήθειες που μας δίνει ο Θεός που σκοπό έχουν να μας ενθαρρύνουν. Τίποτα δεν μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Χριστού. Η πίστη μου το κρατά αυτό με τα δόντια. Όμως ξέρετε κάτι, υπάρχουν άνθρωποι που όταν οι γοητεύσεις του κόσμου έλθουν, τις κοιτάζουν, κοιτάζουν τον κόσμο, και προτιμούν να έχουν τον κόσμο. Δεν σημαίνει τίποτα για αυτούς όταν η Βίβλος λέει, τίποτα δεν μπορεί να τους χωρίσει από την αγάπη του Χριστού. Δεν τους νοιάζει. Δεν έχουν την πίστη ούτε καν να κρατηθούν από αυτό. Κοιτάζουν τα κοσμικά πράγματα εδώ, και τα προτιμούν, και φεύγουν. Ξέρετε γιατί ο πραγματικός Χριστιανός δεν ξεπέφτει όταν έρθουν οι δοκιμασίες; Επειδή θέλει τον Χριστό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Θέλει τον Χριστό. Αγαπά τον Χριστό. Και όταν έρθει η δοκιμασία, δεν του αρέσει η δοκιμασία περισσότερο από τον διπλανό του. Όμως θέλει τον Χριστό περισσότερο από ότι θέλει την άνεση του. Θέλει τον Χριστό περισσότερο από ότι θέλει τα λεφτά. Θέλει τον Χριστό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Και έτσι δεν έχει σημασία πόσο δύσκολη γίνεται η δοκιμασία, ακόμα και ο Παύλος όταν ραβδίστηκε, και λιθοβολήθηκε, και ναυάγησε στη θάλασσα, και οι ψευδό αδελφοί, και όλα που ήρθαν πάνω του, ποτέ δεν ξέπεσε από τον αγώνα, γιατί; Για αυτόν το να ζει ήταν ο Χριστός, και να πεθάνει ήταν κέρδος για να είναι με τον Χριστό. Να αναχωρήσει μάλλον από το σώμα και να κατοικήσει κοντά στον Κύριο. Φίλοι, όταν ο Χριστός είναι τα πάντα για σένα, θα αντέξεις. Ότι και να έρθει, ανεξάρτητα με ποια πλούτοι θα πειραστείς, ανεξάρτητα τι δοκιμασίες θα έρθουν, ανεξάρτητα τι διωγμοί θα έρθουν, ανεξάρτητα τι πόνος, βάσανα, θλίψεις... θα μείνεις στη γραμμή. Γιατί; Επειδή, πάμε πίσω στην πίστη. Η πίστη πιστεύει σε ένα Χριστό που ποτέ δεν έχουμε δει. Συμπέρασμα: ο μόνος τρόπος που οι άνθρωποι μπορούν να κρατηθούν στο Χριστό με κόστος όλα τα άλλα είναι εάν έχουν μια πίστη που πραγματικά πιστεύει εάν κάπως μέσα στην πίστη τους, είδαν με τα μάτια του νου τους τις ομορφιές, και την δόξα, και την πολυτιμότητα του Χριστού. Αυτό στην εκτίμηση τους υπερτερεί όλα τα άλλα. Τον αγαπούμε, φίλοι, ενώ δεν Τον έχουμε δει. Πιστεύουμε σε ένα Χριστό που δεν έχουμε δει. Εσύ και εγώ δεν Τον έχουμε δει. Ήταν ο Θωμάς, "Ο Κύριος μου και Θεός μου." Και ο Ιησούς του είπε, "επειδή με είδες, πίστεψες, μακάριοι όσοι δεν είδαν, και πίστεψαν." Σωστά; Η αγάπη του Θεού είναι ξεχυμένη μέσα στις καρδιές μας διαμέσου του Αγίου Πνεύματος. Και αν διαβάσεις βλέπεις από που έρχεται αυτή η αγάπη, έρχεται από τον σταυρό. Και θα έλεγα αυτό, ότι το συμπέρασμα είναι, εάν κάποιος είναι πραγματικά σωσμένος, αγαπούν τον Χριστό, πιστεύουν στον Χριστό, εμπιστεύονται τον Χριστό, κοιτάζουν στο σταυρό και βρίσκουν ελπίδα στο Χριστό, και το Πνεύμα του Θεού ενεργοποιεί αυτό το βλέμμα στο σταυρό και πλημμυρίζει εκείνο το άτομο από ένα βαθμό σε άλλο με διαβεβαίωση. Και εκείνο το Πνεύμα είναι το Πνεύμα της υιοθεσίας που δίνει μαρτυρία. Και είναι εκείνο το Πνεύμα της υιοθεσίας που φέρνει έναν εσωτερικό εξαναγκασμό τώρα για να κοιτάξεις τον Θεό όχι σαν ένα απόμακρο και μακρινό Θεό, αλλά ένα Θεό που είναι πολύ κοντά και ο οποίος είναι ένας Πατέρας. Φωνάζουμε, "Αββά, Πατέρα." Και έτσι, το συμπέρασμα είναι, ότι ο Χριστιανός τρέφεται και βρίσκει δύναμη στο Χριστό. Το Πνεύμα του Θεού - Ο Χριστός είπε ότι θα δώσει ένα βοηθό ή ένα Παράκλητο. Και είπε ότι "Εκείνος θα δοξάσει Εμένα." Σας εγγυώμαι ότι σε οποιανδήποτε δραστηριότητα εμπλέκεται το Πνεύμα, ο Χριστός είναι το επίκεντρο, ο Χριστός πάντα είναι το επίκεντρο, όχι το Πνεύμα. Ο Χριστός είναι το επίκεντρο. Δεν υπάρχει ο άνθρωπος που έχει πραγματική διαβεβαίωση από το Πνεύμα και να μην έχει έργα. Είναι ένα σκιάχτρο. Ο άνθρωπος που τελικά ξεπέφτει, μπορεί να ήταν ένας άνθρωπος που με αυτοπεποίθηση αγωνιζόταν να ευχαριστήσει τον Θεός με τις δικές του αξίες, μπορεί να ήταν ένας άνδρας Φαρισαίος και έδειχνε μια καλή εξωτερική εμφάνιση, έλπιζε σε πολλά πράγματα, μπορεί στο ότι πήγαινε εκκλησία, μπορεί στις προσπάθειες του, αλλά σαν τον Δημά, τελικά ξέπεσε. Αλλά σας εγγυώμαι, ότι οποιαδήποτε ελπίδα είχε ήταν μια μάταια ελπίδα, και δεν ήταν από το Πνεύμα του Θεού. Και έτσι, σταθερά θα έλεγα ότι αυτό δεν είναι αληθινό. Ο πραγματικός Χριστιανός δεν ανακαλύπτει ξαφνικά στο τέλος του αγώνα του ότι είναι αληθινός. Ο πραγματικός Χριστιανός είχε εκείνο το Πνεύμα του Θεού να κατοικεί μέσα του, και υπήρχαν αληθινές, ζωντανές εκδηλώσεις της παρουσίας Του που έδιναν στον πιστό την ελπίδα. Και όπου το Πνεύμα δίνει ελπίδα, το Πνεύμα επίσης εργάζεται αγάπη και εργάζεται τους καρπούς του Πνεύματος και εργάζεται αυτά τα έργα μέσα μας, δίνοντας μας επιθυμίες, εξαναγκάζοντας μας, δίνοντας μιαν αγάπη για τον Θεό που μας αναγκάζει και μας περιορίζει με την αγάπη του Χριστού να τα εκτελούμε αυτά. Και τα δύο πάνε χέρι με χέρι. Εκεί όπου άνδρες και γυναίκες ξεπέφτουν από τον αγώνα, δεν τα είχαν αυτά. Είχαν ελπίδα και πίστευαν μερικά πράγματα, όμως στο τέλος ήταν μια μάταια ελπίδα. Και πιστεύω ότι στην πραγματικότητα τα σημάδια ήταν πάντα εκεί, επειδή ο Ιησούς Χριστός λέει στο Ματθαίο 7, "Φύγετε από μένα εσείς που εργάζεστε την ανομία." Το συμπέρασμα είναι εδώ. Υπήρχε ανομία. Το Πνεύμα του Θεού δεν επικοινωνούσε μαζί τους με τον τρόπο που επικοινωνεί το Πνεύμα του Θεού. Επειδή δεν ήταν παιδιά. Και στο τέλος, δεν ήταν αλήθεια. Έχουμε πολλούς ανθρώπους με μάταιη ελπίδα. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι όλα είναι εντάξει, όμως είναι μάταια. Η Βίβλος ποτέ δεν δίνει την ελπίδα σε κάποιον που ζει μια αμαρτωλή ζωή να πιστεύει ότι η δύναμη του Θεού τους άλλαξε. Δεν πρέπει να περιμένουν να έχουν οποιαδήποτε ελπίδα. Σκεφτείτε την επιστολή 1 Ιωάννην. Ποιες είναι οι αποδείξεις στη 1 Ιωάννην ότι είμαστε αληθινοί πιστοί; Τηρούμε τις εντολές Του. Περπατούμε όπως Αυτός περπατούσε. Έχουμε απάντηση στην προσευχή. Αγαπούμε τους αδελφούς. Βασικά, διαβάζεις για όλες αυτές τις αποδείξεις, και φτάνεις στο τελευταίο κεφάλαιο και λέει Σας τα γράφω αυτά τα πράγματα για να έχετε την διαβεβαίωση. Και δεν υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό. Φίλοι, δεν ξέρω πως είναι μαζί σας.... Εγώ κοιτάω τον σταυρό, και το Πνεύμα του Θεού με διαβεβαιώνει ότι είμαι παιδί Του. Μετά κοιτάζω την ζωή μου και βλέπω, δεν είμαι αυτό που ήμουν πριν, και αυτό μου δίνει διαβεβαίωση. Και μετά βρίσκω ότι όταν παραστρατήσω, το Πνεύμα του Θεού - ο Πατέρας μου έρχεται σε μένα. Και χτυπά την ράβδο Του πάνω στη ράχη μου και με φέρνει πίσω. Ανακάλυψα ότι οι διορθώσεις του Θεού στη ζωή μου μου δίνουν την διαβεβαίωση που λίγα πράγματα μπορούν να κάνουν, ώστε βλέπω την πιστότητα σε μένα, ότι αν ποτέ αρχίζω να παραστρατώ, ο Θεός είναι εκεί. Είναι πάνω μου, και με τραβά πίσω. Εννοώ, μερικές φορές αυτό μου προκάλεσε να δακρύζω περισσότερο από οτιδήποτε άλλο - είναι τόσο πιστός. Αυτό μου δίνει τέτοια ελπίδα. Δεν θα με αφήσει να πέσω. Είμαι στο χέρι του Πατέρα μου. Εννοώ, εάν αρχίσω να παρασύρομαι, αμέσως βάζει φρένο. αυτό το πράγμα είνα πραγματικό, είναι ζωντανό. Κοιτάζω αυτό το πράγμα και αντιλαμβάνομαι, ότι πρέπει να τα καταφέρω μέχρι το τέλος. Προσεύχομαι, "Θεέ, φέρε με στο τέλος!" "Βοήθα με μέχρι το τέλος!" Επειδή νοιώθω ότι εάν ο Θεός με αφήσει να φύγω, θα έτρεχα μακρυά. Εννοώ, τείνω να περιπλανηθώ, Κύριε, το νοιώθω. Το νοιώθω! Εάν με αφήσεις, θα χαθώ. Όχι πως θέλω, όμως το νοιώθω. Νοιώθω τον πόλεμο. Όμως την ίδια στιγμή νοιώθω την βεβαίωση. Αναμένω ότι ο Θεός θα με πάρει μέχρι το τέλος; Ναι, νοιώθω ότι δεν είναι ανάγκη να περιμένω μέχρι το τέλος για να ανακαλύψω εάν πραγματικά είμαι σωσμένος. Πιστεύω με όλη μου την καρδιά ότι ο Θεός πραγματικά με έσωσε. Και είδα τεράστια αλλαγή στη ζωή μου. Και νομίζω ότι αυτο ακριβώς μας λέει η Βίβλος ότι πρέπει να δούμε. Και πάνω από αυτά, γνωρίζω επανειλημμένα να πλημμυρίζει και να ξεχύνεται η αγάπη του Θεού μέσα στην καρδιά μου όταν κοιτάζω τον σταυρό. Ξέρω ότι με έκανε να θέλω με ένα τρόπο που δεν ήθελα πριν. Έχω θέληση και έχω επιθυμία τώρα να κάνω πράγματα που ποτέ δεν είχα επιθυμία πριν. Ξέρω ότι δεν αγαπώ τους αδελφούς τέλεια, όμως αγαπώ τους αδελφούς. Θέλω να είμαι γύρω από Χριστιανούς. Θέλω να είμαι εκεί που είναι αυτοί. Θέλω να μιλώ μαζί τους. Αγαπώ τον ίδιο Χριστό που και εκείνοι αγαπούν. Αγαπώ να είμαι στην εκκλησία μαζί τους. Μου αρέσει να ακούω κηρύγματα. Μου αρέσει να ακούω για τον Χριστό. Εννοώ το απλά Ευαγγέλιο ακόμα... υπάρχουν φορές όπου μελετώ ένα μήνυμα και κοιτάζω τις παλιές αλήθειες, και με πλημμυρίζουν ξανά, και βρίσκω τον εαυτό μου να πέφτω από την καρέκλα στο πάτωμα. Σχετίζεστε με αυτό; Αυτή είνα η Χριστιανοσύνη. Αυτή είναι η ζωντανή πραγματικότητα. Αυτή είναι η ζωή εν Χριστό. Αυτό δεν είναι προσποίηση.