Δεν αρέσει στους ανθρώπους αυτός ο Θεός, δεν αρέσει στους ανθρώπους αυτός ο Λόγος. Επειδή τους φοβίζει, και θα ‘πρεπε να τους φοβίζει. Δεν θέλετε να μπορείτε να ξυπνάτε το πρωί και να αντιμετωπίζετε τη ζωή με το αίσθημα της αγάπης του Χριστού, που είναι τόσο συγκλονιστική, και τόσο συναρπαστική και τόσο συγκινητική μέσα σας, και σας γεμίζει με τέτοιο ενθουσιασμό και πίστη και εμπιστοσύνη και χαρά και φόβο και κάποιες φορές με τρόμο ακόμα και του να μολύνετε αυτή τη σχέση. Όμως αισθάνεστε την υποχρέωση να κάνετε το σωστό και να είστε σωστοί και να είστε άγιοι, και να είστε άμεμπτοι στην οικογένειά σας, στην εργασία σας, στην εκκλησία σας, στη ζωή σας, αδέλφια δεν το θέλετε αυτό;
Δεν θέλετε να νιώσετε τη δύναμη του σταυρού, τη δύναμη της ανάστασης, να φουσκώνει μέσα σας με τρόπο που να είναι κάτι αληθινό, χειροπιαστό βιωματικό, το γνωρίζετε αυτό! Δεν πρόκειται για μυστήριο! Δεν είναι κάτι που προσπαθείτε να αναγκάσετε τον εαυτό σας να το νιώσει, το βλέπετε σε άλλους ανθρώπους, ή το ακούτε μέσα από το Λόγο, κι έτσι προσπαθείτε να πείσετε τον εαυτό σας ότι είναι αληθινό, ενώ όλη την ώρα γνώριζατε ότι δεν είναι. Όλη την ώρα γνωρίζατε ότι αυτό που στην πραγματικότητα σας σπρώχνει είναι τα πάθη για αυτόν τον κόσμο, τα πάθη γι’ αυτά τα πράγματα. Δεν θέλετε πραγματικά να το γνωρίσετε αυτό, δεν θέλετε να γνωρίσετε εκείνα τα πράγματα που συγκινούν, εκείνα τα συναισθήματα αγάπης που σας σκλαβώνουν, σας αρπάζουν, σας κρατούν, σας υποχρεώνουν, και σας συγκινούν; Δεν το θέλετε αυτό; Υπάρχει κανείς εδώ που θέλει απλά μια άψυχη, νεκρή, άχρηστη θρησκεία; Ο Θεός να μη δώσει αδέλφια, δώστε ένα τέλος σ’ αυτό.
Αδέλφια φοβάμαι πως, φοβάμαι πως οι ζωές μας, οι ζωές κάποιων από μας, τείνουν να είναι ακατάστατες, επειδή δεν το έχουμε αυτό. Είμαστε απερίσκεπτοι με το Λόγο του Θεού. Έχουμε τόσες Αγίες Γραφές σ’ αυτή τη χώρα. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε πολλαπλές μεταφράσεις της Γραφής, την έχουμε στους υπολογιστές μας, στις βιβλιοθήκες μας, στα τραπεζάκια μας. Έχουμε ξεχάσει άραγε τι κρατάμε στα χέρια μας; Ίσως να ήμασταν σε καλύτερη θέση την εποχή που υπήρχε μόνο μία Αγία Γραφή μέσα στην εκκλησία. Μπορεί να μας έδινε μια αίσθηση ότι όταν ανοιγόταν εκείνο το βιβλίο, ήταν κάτι το ξεχωριστό.
Υπήρξαν μέρες, αδέλφια μου, κατά τις οποίες άνδρες και γυναίκες έτρεμαν μπροστά από αυτό το βιβλίο. Επειδή λοιπόν γνωρίζουμε το φόβο του Κυρίου, πείθουμε τους ανθρώπους! [Β’ Κορινθ. 5:11] Μερικοί από εσάς σκέφτεστε, “Ναι, πείθουμε τους ανθρώπους που δεν είναι σωσμένοι.” Δεν είναι σ’ αυτούς που αναφέρεται εδώ ο Παύλος, δε λέει ο Παύλος, “Ω, ναι, η περίπτωση των χαμένων ανθρώπων είναι τόσο φοβερή, που χρειάζεται να τους πείσουμε να έρθουν στο Χριστό.” Θα πρέπει να το κάνουμε και αυτό. Δεν είναι όμως αυτό που εννοεί εδώ. Απευθύνεται στους Χριστιανούς, και ξέρετε τι τους λέει; Τους λέει, “Αγαπητοί Χριστιανοί αδελφοί και αδελφές, βάλτε το ως στόχο να ευχαριστείτε τον Κύριο!” Γιατί; “Επειδή όλοι θα πρέπει να σταθούμε μπροστά από το θρόνο του Χριστού για να κριθούμε και θα πρέπει να δώσουμε αναφορά!” Και θα κριθείτε βάσει αυτού του Λόγου. Απλά θα τον πετάξετε στην άκρη, επιπόλαια; Όταν ο Παύλος λέει, “Κοιτάξτε, κοιτάξτε, είναι φοβερό πράγμα το να πέσετε στα χέρια του ζωντανού Θεού εάν είστε χαμένοι, εκτός της πίστης.” Όμως απευθύνεται στους Χριστιανούς και τους λέει “Κοιτάξτε, βάλτε το ως στόχο της ζωής σας να ευχαριστείτε το Θεό επειδή θα σταθείτε μπροστά από το θρόνο του Χριστού για να κριθείτε!” “Γνωρίζοντας λοιπόν το φόβο του Κυρίου” … Δεν μιλά για το φόβο του Κυρίου τον οποίο θα βιώσουν οι χαμένοι ανθρώποι.
Λέει, “Άνδρα, γυναίκα. Εσείς που ομολογείτε ότι είστε παιδιά του Θεού, δεν γνωρίζετε ότι, ασχέτως με το αν οι αμαρτίες σας συγχωρηθούν ή όχι, το να πάτε ενώπιον του Χριστού εκείνη τη μέρα θα είναι κάτι το τρομερό!;” Το κάθε ένα από τα έργα σας θα εξεταστεί! Θα έρθετε ενώπιον εκείνων των ματιών, και ενώπιον του Θεού που σας έδωσε το πρότυπο βάσει του οποίου να ζείτε! Και θα κριθείτε. Ναι αδέλφια, δεν υπάρχει θέμα καταδίκης για εκείνους που ανήκουν στο Χριστό. [Ρωμ. 8:1] Όμως ο Παύλος δεν υπαναχωρεί επειδή το λέει αυτό στους Ρωμαίους, δεν υπαναχωρεί από το να λέει στους Κορινθίους ότι υπάρχει τρόμος, ότι υπάρχει φόβος. Αδέλφια, με φόβο και τρόμο να κατεργάζεστε τη δική σας σωτηρία. [Φιλιπ. 2:12] Γιατί!; Αδέλφια, θα ‘πρεπε να φοβάστε! Θα ‘πρεπε να τρέμετε μήπως απομακρυνθείτε από το Θεό! Μήπως απομακρυνθείτε από το Λόγο Του!
Αδέλφια, οι άνθρωποι όταν φτάσουν στο σημείο όπου αντιλαμβάνονται τι τους θέλει ο Θεός να κάνουν και αυτοί απλά και επιπόλαια λένε, “Ε λοιπόν το γνωρίζω, όμως Αυτός θα καταλάβει, θα συγχωρέσει.” Θα ‘πρεπε να τρέμουμε μήπως απομακρυνθούμε από το Θεό. Θα ‘πρεπε να τρέμετε αν αισθάνεστε οποιανδήποτε τάση να εγκαταλείψετε αυτόν το Θεό, να εγκαταλείψετε το Λόγο Του, να απομακρυνθείτε από την αλήθεια Του, επειδή αν απομακρυνθείτε, σας βεβαιώνω ότι θα επέλθει η καταστροφή, με βεβαιότητα θα επέλθει! Είναι κάτι το φοβερό.
